U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | WonderWereld (1/5)
WonderWereld (1/5)
Magische reiziger Tommy Wonder trok onlangs naar Engeland, waar hij optrad tijdens de conventie in Blackpool.Vlekkeloze organisatie
Voor alweer de 38ste keer werd in Blackpool een one-day convention georganiseerd. Dit is in Engeland een heel populair gebeuren, waar ieder jaar zo'n 2000 mensen op afkomen. U zult begrijpen dat zoiets een hele organisatie vergt. Gelukkig is Engeland het land van de tradities, en verandert er niet veel aan het organiserend comité en het programma. De opzet blijft ieder jaar praktisch ongewijzigd, waardoor de organisatie werkelijk vlekkeloos verloopt: geen onverwachte verrassingen of dingen waar men niet op gerekend had. Zoiets mag misschien niet altijd goed zijn voor vernieuwingen, maar is prettig voor alle deelnemers - met name voor de optredende artiesten. Geen zenuwachtige organisatoren, maar alles perfect en tot in de puntjes geregeld. Dit congresje was voor mij nogal succesvol. Ik heb gemerkt dat dit ook enigszins te maken had met het feit dat ik in het tv-programma The Best of Magic heb opgetreden. Dit was een serie van zes programma's, geregisseerd door John Fisher, de grote man achter veel Engelse goochelprogramma's (waaronder tot voor kort de shows van Paul Daniels). Eerst dacht ik nog dat mijn optreden misschien minder interessant zou zijn na zo recent nog op de Engelse tv te zijn geweest, maar het tegendeel bleek waar. Heel veel mensen vonden me een echte ster. En dat is op z'n tijd best wel eens leuk!Twee uitschieters
Hoewel het officieel een one-day convention betrof, was het programma over twee dagen verdeeld. De zogenaamde Night before party is uitgegroeid tot een volwaardig evenement. Ik heb begrepen dat dan ieder jaar de Britse kampioenschappen gehouden worden. Dit jaar echter waren winnaars in diverse categorieën van de laatste paar jaar uitgenodigd om op te treden in het programma. Twee acts waren voor mij uitschieters. Als eerste een komische act, Weblett and Dolly Daydream, 6 personen, hoog tempo, heel spitsvondig en werkelijk uitstekend getimed. De tweede act die ik echt interessant vond was Mark Raffles. Een uiterst geroutineerde zakkenroller, zeer Engels van stijl, die tijdens het zakkenrollen het bekerspel vertoonde, dat eindigde in de produktie van kuikens. Soms misschien wat grof qua techniek, maar overduidelijk iemand met heel veel ervaring. Later bleek dat hij al 50 jaar professional is. Ter ere daarvan kreeg hij een schilderij aangeboden.De volgende dag, een zondag, was de eigenlijke dag. De Wintergardens in Blackpool is een enorm complex van zalen, bars en dergelijke. In een van de vele zalen werd het close-up programma vertoond. Daarvan heb ik, zoals vaak, niets gezien omdat ik zelf ook in het programma zat.
Het werd uitgevoerd door acht artiesten, die ieder hun programma acht keer herhaalden. Het enige nadeel was dat alle optredens in dezelfde zaal waren. Er waren dus eigenlijk acht groepen mensen; iedere groep om een tafel. Hierdoor kon het publiek dat iets verder af zat van een tafel de tekst van de andere artiest net zo goed horen als de tekst van de artiest naar wie men keek. Dit maakte het erg moeilijk om ook de mensen die wat verder af zaten goed te boeien. Ook werkten de reacties van de andere groepen nogal storend. Ik werk comfortabeler met harde muziek dan in zo'n situatie. Verder niets dan lof over de manier waarop een en ander geregeld was. Bij iedere tafel bevond zich een scherm waarachter je je prepareren kon. Daar stond ook een karaf water klaar, en er hing een papier waarop stond welke tafel de volgende was, compleet met routebeschrijving.
Hondse afleiding
's Avonds was het gala. Hierover valt door mij weinig te vertellen, omdat ik zelf ook in het programma stond. Hierdoor kon ik niet veel zien. Ook ben ik geen type dat in de coulissen naar de andere acts gaat kijken. Niet alleen sta je dan een ander vaak in de weg, maar ik vind dit ook niet echt bevordelijk voor mijn concentratie. Die kwam trouwens toch al in de knel door de illusionist die voor mij optrad. In dit nummer werd een dame, in een kooi opgesloten, veranderd in een grote hond. Nadat dit gebeurd was, werd de kooi in de coulissen gereden. De hond keek mij door de tralies al met veel interesse aan. Zo in de trant van: "Die man zou ik wel eens willen besnuffelen." Toen een helper van de illusionist de kooi opendeed om de veranderde dame te bevrijden liet hij doodleuk de hond los en vrij rondlopen. Het beest stond dan ook vrijwel direct met zijn voorpoten op mijn schouders, met z'n kont tegen mijn tafel zwaaiend. Na een "Get that *!&%$£* dog away from here", liet de helper het luik pardoes op de dame haar hoofd vallen, om vervolgens eerst de hond aan te lijnen. Op dit moment ben ik alweer bezig met het pakken van de koffers voor Monte Carlo, voor het Festival de la Magie. Een groots gebeuren met o.a. Prinses Stéphanie en Gina Lollobrigida. Hierover volgende keer!Dit artikel is gepubliceerd op donderdag 16 maart 2017 om 02.16 uur en komt uit de Informagie (jaargang 1, nummer 5, mei/juni 1990), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
