U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Videorecensie: Workers van Mike Close
Videorecensie: Workers van Mike Close
In de overweldigende hoeveelheid lezing-video's die op ons los wordt gelaten, gebeurt het zelden dat uw recensent tot opperste extase geraakt, de fast forward toets ongemoeid laat, en effecten ziet die hij serieus overweegt in zijn eigen programma op te nemen.Nu kan dat iets zeggen over uw recensent, maar in dit geval zegt het duidelijk iets over de video die ik deze keer onder uw aandacht wilt brengen: de videocassette Workers van Mike Close.
Mike Close is geen bekende naam in het Engelse goochelcircuit, maar in Amerika heeft hij een aardige reputatie opgebouwd. Sinds jaar en dag vermaakt hij de gasten van het restaurant Illusions in Carmel (Indiana, USA) en deze gebondenheid is mogelijk de oorzaak dat hij nog niet in Europa te zien was. Echter niet getreurd, zijn creaties deelt hij met ons in zijn boeken Workers, waarvan reeds drie delen zijn verschenen. Op basis van zijn eerste twee boeken werd deze video samengesteld. Hoewel Mike ons mededeelt dat hij ervan overtuigd is dat het beter is de boeken, i.p.v. de video als studiemateriaal te gebruiken, laat hij een zestal van zijn routines zien, waarbij hij tips en verfijningen aangeeft die niet in de boeken staan vermeld.
Zijn creaties munten uit in een samenspel tussen effect en parlando, en hij weet op bepaalde punten een 'technisch' probleem prima op te lossen door zijn parlando daarop aan te passen. Alle routines die op de video worden vertoond, zijn merkbaar gepolijst door jarenlange vertoning voor publiek.
De videoband
Het eerste gedeelte van de video begint met zijn 'opener'. Het is een korte origami-routine, waarbij hij twee konijneoren vouwt. Veel taalgrapjes, en hoewel het geen wereldwonder is dat hij vertoont, heeft deze opening een hele duidelijke functie. Het stelt hem in staat zijn publiek 'te lezen', en afhankelijk daarvan zijn volgende effecten aan te passen. Zijn het lachers? Zijn het moeilijk-doeners? Hebben ze eigenlijk geen zin in een goochelaar? Het zijn gemoedstoestanden van de toeschouwers die hij met dat ene korte trucje weet uit te vissen. Een hele goede tip! Vervolgens vertoont hij zijn versie van Card Warp (de kaart die binnenste buiten draait) met een bankbiljet en een speelkaart. Waar in andere routines nogal eens onlogische vouwhandelingen te zien zijn, heeft Mike de routine gestroomlijnd, mede door het parlando erop aan te passen. Tevens heeft hij het geheel een prima climax gegeven. Hij begint met te vertellen dat het bankbiljet een tijdmachine is. Onder dat mom draait de kaart dus steeds. Tenslotte eindigt de kaart in vier stukjes. Negen van de tien keer krijgt de goochelaar dan als reactie de vraag of hij de kaart weer kan herstellen. Vervolgens gaan de stukjes door de tijdmachine en de kaart is weer hersteld! Verder moet ik zijn routine vermelden van de kikkerkaart. Hij begint te vertellen dat het een toneelstuk is in drie delen: een sprookje, een truc en tenslotte een Grieks drama. Het sprookje gaat over een mooie prins - een ruiten boer in zijn geval - die verandert in een kikker. Hij vouwt de kaart tot een (origami-) kikker. In het trucje mag de toeschouwer een kaart kiezen, en weet de kikker die kaart op te sporen. Tenslotte, in het Griekse drama, blijken de kikker (de boer) en de gekozen kaart van plaats te zijn verwisseld! Tevens is op de video te zien een ring/touw-routine, waarbij eerst de ring verdwijnt en dan verschijnt aan zijn vinger. Het touw wordt op tafel gelegd, vastgehouden door twee toeschouwers, en bedekt met een zakdoek. Onder de doek weet hij de ring aan het touw te krijgen, waarbij de ring ook nog gevangen is door een veiligheidspeld. Het is een bestaande routine, die hij - weer door het parlando en vertoning - duidelijk heeft verbeterd. Voorts ziet men een kaarteffect, met een parlando waarbij een spel kaarten wordt vergeleken met een muziekstuk. De azen verschijnen tijdens het stemmen. Vervolgens vinden de azen de koningen (de King singers) in een 'collector'-routine, en in de finale veranderen de azen en koningen alle in jokers. Tenslotte is er een routine met een gesigneerd visitekaartje, dat opgevouwen verschijnt in een lucifersdoosje (gebaseerd op een effect van Paul Harris).Mijn conclusie
Mike Close's video 'Workers' is een perfecte videoband met daarop goochelkunst van het hoogste niveau. Elk effect is het waard om ingestudeerd te worden. Voor mij was het zien van de band een reden om zijn boek Workers 3 aan te schaffen. Ik kijk al uit naar de eerste mogelijkheid om Mike Close in levende lijve te aanschouwen.Arnaud van Rietschoten
Dit artikel is gepubliceerd op woensdag 2 maart 2016 om 08.01 uur en komt uit de Informagie (jaargang 4, nummer 6, juli/augustus 1993), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
