U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Magie in Marrakech
Magie in Marrakech
Om 8 uur 's ochtends zoeken ze zich een plaatsje op het grote plein van Marrakech, de Jemaa El Fna. Niet te dicht bij elkaar, maar ook niet te ver af, en soort bij soort. De fruitverkopers duwen hun karren in rijen, de snuisterijverkopers gaan gebukt onder een zware lading prullaria, die ze aan de toeristen willen verkopen. Maar mijn aandacht gaat uit naar de mensen die haast niets bij zich hebben. De waarzeggers hebben twee krukjes, wat boeken en een kleedje bij zich. De slangenbezweerders hebben genoeg aan een jute zak of een houten kistje, en een paar trommels. Een oude man bouwt een kleine fontein van een omgekeerd groenteblikje op een voetje in een waterbekken.Een andere man heeft op een groot tapijt een indrukwekkende verzameling boeken, tekeningen, mechanische apparatuur, een megafoon uit de vijftiger jaren en twee levende eekhoorntjes uitgepakt. Hij begint als eerste met zijn act. Door zijn megafoon reciteert hij een tekst uit een boek met handgeschreven Arabische tekens. Het schijnt het publiek zeer te boeien, maar de eekhoorntjes niet. Zij rennen schichtig tussen het publiek en keren af en toe weer terug op het vertrouwde tapijt. Terwijl de man monotoon doorleest, pakken de slangenbezweerders hun slangen één voor één uit, voorzichtig, met een tang aan hun staart, om ze in de zon wat op te warmen. Tegen 10 uur zijn ook de toeristen uit hun bed. Dan komen de slangenbezweerders in aktie. Een tamboerijn wordt opgetild van de warme stenen en daardoor ontrolt zich een zwarte cobra. De mannen hitsen het beest op met trommelslagen, en doen met de tamboerijn schijnaanvallen naar het beest, dat zich opricht in een verdedigende houding. Dan komt een man met een snerpende toeter in aktie. De slang volgt het brede uiteinde van de toeter met zijn kop. Het publiek is tevreden: het beest is getemd.
Inmiddels is ook de man met de waterfontein begonnen. Het blijkt te gaan om een natuurkundig of mechanisch wondertje. Elke 20 seconden gutst er water uit gaatjes aan de zijkant van het groenteblikje in de schaal waarin het blikje op een voetje staat. De schaal raakt nooit vol en het blikje nooit leeg. De tovenaar gebiedt met een doorlopende woordenstroom het blik steeds water te geven en te stoppen. De westerse toeristen hebben het na een minuut wel bekeken, maar de Marokkanen blijven gefascineerd staan, totdat niet zozeer het water, maar wel het spraakwater van de tovenaar is opgedroogd. De waarzeggers hebben nog niet veel te doen. Onder hun zwarte paraplu's draaien ze nog maar eens met de zon mee.
Marokkanen beoordelen een act niet op de presentatie, of op wat er gebeurt. Het gaat voor hen veel meer om het magische element, het feit dat de geest kennelijk de materie kan overwinnen en dat de mens contact kan krijgen met het bovenaardse. De westerlingen beoordelen de show, de presentatie en de kleurrijkheid. Vandaar dat 's avonds, als de slangen met geen stok meer op te porren zijn, en als het zo druk wordt op het plein dat de waarzeggers onder de voer dreigen te worden gelopen, de slangenbezweerders naar huis gaan met de zilveren muntjes van de toeristen, en de magiërs met de koperen muntjes van de Marokkanen. En de waarzeggers? Die hadden vandaag toch zelf beter moeten weten...?
Peter Quatfass
Dit artikel is gepubliceerd op woensdag 3 augustus 2016 om 09.55 uur en komt uit de Informagie (jaargang 2, nummer 1, september/oktober 1990), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
