U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Humbug
Humbug
Elk vak heeft een beetje humbug nodig om respekt af te dwingen. De dokter kijkt ons ernstig aan vanachter zijn indrukwekkende buro naast de glazen kast met de griezelige instrumenten. Zonder die witte jas zou hij misschien lijken op de jongen die indertijd met de hakken over de sloot zijn tentamens had gehaald, om het geleerde daarna weer zo snel mogelijk te vergeten. De notaris leest zijn in onnodig deftige taal gestelde akten voor en hij probeert ons in zijn plechtstatig gemeubileerde kantoor van de gedachte af te houden dat we zelf ook lezen en schrijven hebben geleerd. Over de dominee zal ik het voorzichtigheidshalve nu even niet hebben. De beeldend kunstenaar dan maar weer. Hij heeft veertig stalen spijkers op regelmatige afstanden van elkaar in rijtjes van vijf in een plank geslagen en het geheel mat wit gespoten. Daar hangt het nu in de museumzaal met een spotje er op gericht. De bezoekers kijken er fluisterend naar en ze lezen in de catalogus hoet deze artiest "alledaagse voorwerpen weet te ordenen volgens de strakke ritmen van deze tijd, wat tot een van ouderwetse emoties bevrijde, cleane kunstbeleving leidt." Zelfs de generaal kijkt er met eerbied naar. Hij zou een eenvoudige jongen van de gestampte pot zijn, ware het niet dat hij een duchtig geperst uniform draagt waarop zijn distinctieven prijken en tevens veertien lintjes die hem bij diverse jubilea van hemzelf en anderen werden uitgereikt met tromgeroffel en trompetgeschal. Het Journaal was erbij. De presentator citeert met aplomb een "betrouwbare bron" of een "woordvoerder". Mooi kans dat het de perschef van de betrokken minister of andere funktionaris is geweest. Als de presentator er maar ernstig bij kijkt en, zoals een hoofdredakteur het ooit formuleerde, "zo veel autoriteit uitstraalt dat je kunt merken dat er tientallen persburo's over de hele wereld achter zijn tekst staan". Een beetje humbug, versiering, een tikje magie dat een in wezen eenvoudig beroep wat extra glans geeft: de maatschappij kan niet zonder.De ware steunpilaren van de maatschappij nu zijn zij die van het aanleren van een eenvoudig beroep geheel hebben afgezien om zich te concentreren op het uitbouwen van de humbug. De dames en heren die van de valse pretentie een kunst hebben gemaakt. Ze weten uiteraard dat het louter façade is wat ze te vertonen hebben; vandaar dat ze zo dikwijls pochen op de koningen en andere hoogwaardigheidsbekleders aan wie ze hun kunsten hebben mogen laten zien. Een onnodig minderwaardigheidsgevoel. Ze hebben het element dat de samenleving glans geeft weten te isoleren en daaraan boeiend vorm gegeven. De enige ware notabelen zijn de goochelaars. De enige ware kunst is de goochelkunst.
Humbug zonder meer.
Kees Schoonenberg
Dit artikel is gepubliceerd op donderdag 19 januari 2017 om 10.11 uur en komt uit de Informagie (jaargang 1, nummer 2, november/december 1989), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
