U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Het DB op tournee - 5e Magic Hand Day
Het DB op tournee - 5e Magic Hand Day
Uit diverse publikaties zal duidelijk zijn geworden dat het Dagelijks Bestuur (DB) van de N.M.U. een tournee maakt langs de diverse aangesloten goochelclubs.In dit kader schuwen wij ook internationale contacten niet. Zo togen wij (Ted Winkel en Wim Bos) op 26 november jl. naar Wilrijk, waar de Vlaamse Goochelaars van België hun 5e Magic Hand Day hielden. Deze dag viel samen met de 3e Dag van de Vlaamse Magische Unie (VMU), een unie die in beginsel een soort overkoepelende organisatie zou moeten worden als de N.M.U.
Het aantal bezoekers was ongeveer 150, waaronder slechts weinig Nederlanders. Het programma was traditioneel: dealers, concours (close-up en toneel) en lectures waarin diverse artiesten slechts één effect lieten zien en dat verklaarden. Door deze opzet had dit onderdeel een zeer levendig en afwisselend karakter. Een lange, boeiende lezing werd verzorgd door Tommy Wonder.
De concoursdeelnemers werden - in genoemde volgorde - beoordeeld op:
1. Entertainment
2. Magie
3. Originaliteit.
Totaalwinnaar werd Raphaël, een jongeman waarvan wij door zijn manier van presenteren vast meer zullen horen.
Het gala 's avonds mocht er wezen: maar liefst 13 acts passeerden de revue, waarbij enkele werden opgedeeld in een stuk vóór het doek als een soort conférenceact. De aankondigingen werden gedaan door een "stem", waardoor de warmte en persoonlijkheid die kunnen uitgaan van een presentator node werden gemist. Lo Pan en Miao Yin openden met de piercing-illusie, verpakt in een Chinese mythe: mede dankzij alle kostuums een fraai kijkspel.
Achter de naam Louic, die vervolgens optrad, ging Luc Apers schuil. Ongetwijfeld zult u zich hem nog herinneren uit Zwolle, wat hij de eerste prijs close-up won. Deze keer trad hij op met een toneelact; onveranderd was zijn cleane presentatie, gebaseerd op een weldoordachte plot (als kleine crimineel) en zijn zorgvuldig uitgevoerde techniek. Het geheel was "mooi goochelen".
Maar ook Bob Carthy daarna boeide in al zijn eenvoud het publiek. Sober gekleed in het zwart, manipulerend met speelkaarten - en hoe! Degenen die naar de Heinz Minten-dag zijn geweest kunnen er over meepraten.
Daarna traden de eerste-prijswinnaars toneelgoochelen van het concours op: Gianni en Henderson met hun illusie-act. Hier bleek het probleem van een ingelast nummer, namelijk het risico van een doublure (twee maal de interlude-illusie).
Als pauzenummer trad de Grand Prix-winnaar van vorig jaar op: Christophe Rossingnol, nu met een afwisselend nummer met lint en schaar. Verfrissend om te zien.
Na de pauze Gert en Eef met slechts één illusie: interlude. Zoals gezegd, pech hebben.
Daarna kondigde de "stem" Lee Memphis aan, met de toevoeging dat dit duo verstoppertje ging spelen. Vroeger werd dit ook gespeeld, maar kennelijk zijn de spelregels in de loop der jaren drastisch veranderd. Verstopt in een kast werd je niet met kast en al doorboord met kokers en wat al niet meer. Hier bleek weer dat logica het uitgangspunt van de goochelkunst moet blijven. Als je begint met onduidelijke logica, dan raakt het publiek het spoor snel bijster.
Gili, die daarna kwam, boeide het publiek met onder meer de sigaret door jas en paperballs over head. Doorspekt met geestige effecten (zoals muziek die doorspeelde als hij wilde gaan spreken) had zijn optreden een hoge amusementswaarde. Toch lijkt het dat zo'n geroutineerde, veelzijdige artiest het niet nodig heeft, om de act te vertonen die wij allen van Wayne Dobson kennen.
Het goochelen werd afgewisseld door de kundige Hans Davis, met handschaduwbeelden.
Vervolgens kwam de Grand Prix-winnaar van het concours, Raphaël. Deze prijs viel in de categorie close-up; daardoor moest een deel van zijn concoursnummer (met name de voortreffelijke sponsbalroutine) op het toneel achterwege blijven. Het optreden was uitermate onderhoudend en werd vertoond door een rasartiest. Daarna konden we weer genieten van het optreden van Tommy Wonder. Wat is hierover nog te vertellen? Wij weten door zijn optreden dat logica, perfecte techniek en gevoelige fijnzinnigheid leiden tot schoonheid. Het finalenummer werd verzorgd door The Ashrah's met een wervelende illusie-show. Toen de zaal achter de schermen mocht kijken om te zien hoe het ging, werden wij allen (wie verwachtte anders?) totaal op het verkeerde been gezet, en wel op een voortreffelijke manier.
Kortom, het was een gala waarin veel en afwisselend goochelen te zien was; een gala om met plezier aan terug te denken. Jammer was dat met het bedanken van de artiesten tijdens de finale ook de waslijst van sponsors werd afgewerkt. Daardoor ging de zaalreactie als een nachtkaars uit. Natuurlijk zijn de sponsors belangrijk, maar wellicht kunnen die beter op een ander moment worden gememoreerd.
Ted Winkel
Wim Bos
Dit artikel is gepubliceerd op donderdag 8 januari 2015 om 07.03 uur en komt uit de Informagie (jaargang 6, nummer 4, maart/april 1995), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
