U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | David Copperfield live
David Copperfield live
In de trein op weg naar Dortmund gingen mijn gedachten onwillekeurig terug naar de beroemde illusionisten die ik in de loop der tijd heb zien optreden: Dante, Okito, Levante, Alvata, Chefalo, Siegfried en Roy - stuk voor stuk geen kleine jongens in hun vak. Zou de artiest die ik vandaag wilde gaan bekijken in staat zijn deze grootmeesters te evenaren of zelfs te overtreffen? Waren mijn verwachtingen na de overstelpende voorpubliciteit niet wat al te hoog gespannen? Zou een live-optreden niet tegenvallen na zoveel perfect geproduceerde tv-shows? Enkele uren later waren al mijn eventuele twijfels finaal verdwenen. Ik heb het geluk gehad de grootste magiër van deze tijd aan het werk te zien.Liever dan een stortvloed van superlatieven over u uit te gieten, wil ik proberen enigszins te analyseren waarin het unieke van deze David Copperfield nu precies zit. Het zijn, denk ik, vooral drie elementen: de magische uitstraling van zijn persoonlijkheid, de vlekkeloze techniek van de show en last but not least het enorme amusementsgehalte van het gebodene. Als iemand in de goochelwereld begrepen heeft dat onze kunst voor alles amusement dient te zijn, is het wel David Copperfield. Hij bespeelt zijn publiek als een volleerd entertainer, ook in de immens grote Dortmunder Westfalenhalle overtuigde hij moeiteloos elk van de 11.000(!) toeschouwers. Mede doordat links en rechts van het toneel supergrote videoschermen waren aangebracht, die het toneelgebeuren doorlopend close-up toonden, ging er zelfs in deze onmetelijke ruimte heel weinig verloren.
De show duurde ongeveer twee uur, zonder pauze. In de paar minuten waarin de artiest zich even moest verkleden (nodig voor zijn vlieg-effect), kon het publiek via de videoschermen nog eens de ontsnapping uit het instortende flatgebouw bewonderen. Wat de persoonlijkheid van David Copperfield betreft, zo'n charisma heb je of je hebt het niet. In zijn sympathieke uitstraling brak af en toe iets diabolisch door; hij komt exact zo over het voetlicht zoals je je een magiër voorstelt. In puur technisch opzicht was de show van absolute Las Vegas-kwaliteit. De muziek bijvoorbeeld, modern en eigentijds, had een optimale weergave en precies het juiste volume. Wat een verademing, vergeleken bij de oorverdovende herrie waarmee sommige Nederlandse illusionisten hun publiek plegen te teisteren... Er viel overigens nog wel meer te leren van deze show:
- Theatertechnische hulpmiddelen sorteren het meeste effect, als je ze mondjesmaat toepast. Zo heb ik de laserstralen en de rookmachine tijdens de hele voorstelling slechts één keer in werking gezien.
- Als afwisseling tussen de grote illusies vertoonde Copperfield steeds weer kleinere trucs, met briljante conferences en een feilloos aanvoelen van elke mogelijkheid een komische situatie te creëren. Deze illusionist was aanmerkelijk meer dan iemand die alleen maar kisten en kasten heen en weer sleept.
- Copperfield werkt graag met assistentie uit het publiek. Bijzonder geraffineerd was dat hij zijn eerste jonge dame niet van de tweede of derde rij haalde, maar van de tachtigste. Dat gaf hem de gelegenheid heel langzaam door de middenpaden te lopen, zodat honderden toeschouwers de kans kregen hem van zeer nabij te zien. Hogeschool van de showbusiness!
De reactie van het Duits publiek was een mengeling van verbijsterd ongeloof en razend enthousiasme. De dames in de zaal waren af en toe zo door het dolle heen, dat je bijna zou denken dat er een Prince of een Michael Jackson op het toneel stond... En wat de Duitse simultaanvertaling betrof, die bleek volkomen overbodig: iedereen begreep de Engelse tekst en reageerde op de juiste momenten.
Het is mij niet bekend hoeveel Nederlandse goochelaars de moeite genomen hebben de "Megastar of Magic" in Duitsland te gaan bekijken. Spotgoedkoop is zo'n uitstapje bepaald niet, dat moge duidelijk zijn. Toch hoop ik van harte dat, als zich een dergelijke gelegenheid nog eens voordoet, de Nederlandse collega's met hele clubs tegelijk zo'n kans zullen benutten.
David Copperfield live - voor mij een ervaring om nooit te vergeten.
Dick Harris
Programma
Temidden van licht- en rookeffecten daalt een lift op het toneel, waaruit op magische wijze DC verschijnt.Het hoofd van een assistente wordt van het lichaam gescheiden en op een andere tafel geplaatst (en vice-versa).
Liggend op een tafel laat DC zijn lichaam zichtbaar tot ongeveer 60 cm ineen schrompelen.
Een steeds zichtbare enveloppe blijkt de exacte kopie te bevatten van een graffitimuur, waarop toeschouwer met verschillende gekleurde spuitbussen naar hartenlust hebben geschreven en getekend.
Een assistente doordringt de romp van DC.
Een geleende ring verdwijnt uit de handen van DC en blijkt vastgeknoopt te zijn aan de veters van een kinderschoentje, dat hij voor het begin van de truc in zijn achterzak had gestopt.
De afbeelding van een dame op de voorkant van een kist wordt in etappes uitgewist (een arm, een been, etc.), waarna bij het op een van de kist die lichaamsdelen van de dame zelf telkens ook verdwenen blijken te zijn.
Komische touwkniproutine met iemand uit de zaal. Een soort Do-as-I-do met behulp van geprepareerde scharen.
Een dame wordt staande verticaal "doorgezaagd". In elk van de beide kisten zijn duidelijk een half hoofd, een halve romp, één been zichtbaar.
Uit een tissue wordt een roos gemaakt, die zweeft en tot slot in een echte bloem verandert (midden tussen het publiek vertoond).
DC vliegt vrij door de ruimte, ook samen met een dame uit de zaal.
Na een conférence over zijn kinderjaren in New Jersey (waar het zelden sneeuwde) produceert DC sneeuwvlokken uit zijn vingertoppen en verandert hij zichtbaar in een jongetje van zes jaar. Het sneeuwt en sneeuwt maar door, tenslotte is het halve theater bedolven onder neerdwarrelende sneeuwvlokken. Mede door de adembenemend mooie begeleidingsmuziek een finale om lang in herinnering te houden.
Dit artikel is gepubliceerd op dinsdag 19 mei 2015 om 08.02 uur en komt uit de Informagie (jaargang 5, nummer 3, januari/februari 1994), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.