U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Ad Engel blikt terug
Ad Engel blikt terug
In de jaren '50 en '60 werd Ad Engel bekend met zijn bar-act, waarin hij met glaasjes en sigaretten werkte. Hij was diverse malen in binnen- en buitenland op tv te zien. In Nederland onder andere in het programma 'Goochelen door de jaren heen', dat werd gepresenteerd door Vermeyden en Kaps. Engel gaf gestalte aan 'de goochelaar' uit het gelijknamige schilderij van Jeroen Bosch.Samen met Joop van den Ende draaide hij een kindervoorstelling. Pikant was dat Van den Ende de boef en clown 'Tako' speelde.
In de jaren '70 en '80 trok Engel samen met Peppie en Kokkie het land door. Tenslotte vormde hij tot 1989 samen met zijn vriend Herman Kortekaas het duo De Koko's. Onlangs werd de nog immer actief goochelende Engel gehuldigd met het ere-lidmaatschap van de MKA. In dit artikel blikt Ad Engel terug op zijn carrière.
Op gehoorsafstand
'In 1948 organiseerde de Nederlandse Bond van Goochelaars een avond in de Rozenstraat. Ik mocht ceremoniemeester spelen. Ik weet nog goed dat Reata (van onder andere de eerste electrische sigarettendropper) optrad met een mentaal nummer. Destijds had je nog geen zenders, maar Reata had een gehoorapparaatje compleet met batterijen in zijn goochelpak verstopt. Dikke kabels, om niet te zeggen pijpleidingen, liepen via zijn voeten de vloer in naar een keldertje, waar niemand minder dan Hans Trixer, gewapend met encyclopedieën, woordenboeken, adressenlijsten etcetera, klaarzat. Reata werd geblinddoekt en kreeg een briefje met de naam Haringman, een amateur-goochelaar uit die dagen. Maar wat was de grap? Dat geknutselde apparaat van Reata deed het ontzettend goed en ontzettend hard! De zaal hoorde nog eerder dan hijzelf wat er door Trixer werd gezegd. Reata: 'Ik zie ik zie ' (Trixer zachtjes: 'Haringman') Reata: 'Ik zie een kar, een kar met potten '. (Trixer, véél harder: HARINGMAN, klootzak!) Voor de zaak was het nu wel duidelijk dat Haringman bedoeld werd. Reata eindelijk: 'Ja, het is Haringman ' Applaus en gebulder. Er was ook een vent die speciaal voor een avond een ontsnappingstruc ingestudeerd had met honderd meter touw. Kun je je dat voorstellen? Honderd meter touw! Na een kwartier kronkelen stoof Aenigma gewapend met een klein nagelschaartje het toneel op van: 'Kom jongen, we gaan hem nu losknippen!'Volendamse radio
'Lammers trad op met de eerste verdwijnende radio in Nederland. Komt-ie voor de voorstelling naar me toe: 'Ad, zegt-ie, je weet ik heb de eerste verdwijnende radio, maar er is een maar, het gaat niet geruisloos! Ik zweer het je. Zou jij even wat herrie kunnen maken terwijl ik de spreuken sta te mompelen?' Ik zeg: 'Ja, dat is een kleinigheid, dat doe ik wel. Enfin, ik kondig de act aan. Lammers komt op en na wat effecten komt: DE EERSTE IN NEDERLAND VERDWIJNENDE RADIO. De radio had hijzelf geknutseld, dat moet ik erbij vertellen. Die radio werd vastgehouden door een struise Volendamse juffrouw van triplex. In haar buik was een soort kantelmechanisme gemaakt, waar die radio in wegklapte. Nou, hij houdt een doek voor die radio, prevelt wat spreuken en ik laat een plank vallen. De radio klapt weg. Wat blijkt? Was die radio maar half weggeklapt! Kortom de eerste half verdwijnende radio in Nederland Ach, er ging wel eens wat mis, maar iedereen kon erom lachen. Tegenwoordig gaat er ook nog veel mis, maar de lol is verdwenenLopende band
'In '70 is het FISM-congres in Amsterdam. Tijdens de opening van het congres had ik een soort zwart kabinet. Een lichtgevend touw kronkelde zich langzaam over het toneel tot een soort touwtrap. Vermeyden wandelt het toneel op en begint langzaam die touwtrap te beklimmen. Bovenaan gekomen opent hij het congres. Het touw verslapt en valt naar beneden, Vermeyden staat in de lucht en poef, hij is verdwenen, wat een opening! Duurde met muziek ongeveer tien minuten. Maar wat we niet hadden gepland, en wat we niet hadden verwacht, was dat er bossen mensen cadeau's wilden aanbieden en lange toespraken wilden afsteken. Zo duurde de opening zeker anderhalf uur! Later heb ik voorgesteld om er een lopende band bij te zetten. Spaart tijd Het Marcantigebouw in Amsterdam. Midden onder mijn nummer roept iemand: "De bussen naar Den Haag en Rotterdam vertrekken!" Hele meute staat op Nou, je kunt je optreden dan wel vergeten 'IJskastbier
'Oisterwijk. Oranjeboombier was de sponsor, dus daar moest iets voor worden bedacht. Nou, we hadden wat. Toonden een grote ijskast, helemaal leeg. Deur dicht, hocus pocus, ijskast open allemaal Oranjeboom-bierflesjes. Dat was de bedoeling. Maar het moest natuurlijk terdege worden geoefend, dat begrijp je. Een prima gelegenheid was een kindervoorstelling die zelf de middag, maar daar kun je niet met bierflesjes aankomen, dus dat veranderden we in limonadeflesjes. Voorstelling begint, ijskast open: leeg. IJskast dicht, hocuspocus. IJskast open: hele kast vol limonade! Ik zeg voor de grap: "Jongens, wie wil er limonade". Drieduizend kinderen rukken op naar het toneel(doek). Einde voorstelling!Enfin, de truc deed het. Wij naar het congres. De zaal zit stampvol. Vermeyden zit tussen de bonzen van Oranjeboombier. En je weet, als er iets mis ging, geneerde Vermeyden zich altijd enorm. Het gala begint. Doek gaat open. Ik kom op, verkleed als Chinees, haalde een meisje uit de zaal, veranderde dat met behulp van de kast in de godin van het bier: deze loopt naar de ijskast, opent de kas: leeg. Kast dicht, hocus pocus, kast open ALLEMAAL LIMONADEFLESJES! Waren we vergeten de bierflesjes terug te zetten! Toen zei de godin ook nog: "Hè, dat is toch ook lekker", en vergat reclame te maken '
Hypnose
Samen met Wim Lance hadden we een humoristische hypnose-act bedacht. Tenminste, dat was de bedoeling. Nou, ik moet je vertellen dat ik saxofoon en viool speelde. Maar heel weinig mensen wisten dat. Nou, de act begint. Wim Lance hypnotiseert me, ik bevind me in de Sahara. heel warm dus. Ik begin te hijgen, te transpireren, kledingstukken uit te trekken, allemaal heel grappig. Toen gaf Lance het commando: 'Nu zijn we op de Noordpool'. Zeer koud dus. Ik trek al die kleren weer aan en sta te klappertanden van de kou. Ook dat kwam weer, zoals we dachten, leuk over. Toen zei Lance: 'En nu gaan we saxofoon spelen. Je zit in een band en de solo begint nu'. Ik speel op die sax een partijtje, maar in plaats dat de mensen lachten werden ze stil. Er werd zelfs 'ssstt' geroepen. Iedereen dacht dat het echt was. Wim Lance stond met zweet op zijn voorhoofd om maar niet te lachen 'Zwembadkaarten
'Ik moest eens in het Sportfondsenbad optreden. Midden in het zwembad hadden ze een vlonder gemaakt en ik moest daar mijn trucs vertonen. Ik dacht, ik doe de kaartdegen. Je kent dat effect: kaarten trekken, terug, schudden, spel in de lucht, degen erdoorheen, hup, drie kaarten aan de degen de gekozen kaarten uiteraard. Dat was het effect. Maar ik had geen rekening gehouden met de luchtvochtigheid. Dus omdat de kaarten vochtig geworden waren, vlogen ze over de degen heen het water in. Gelukkig wist ik de kaarten nog, dus ik zei: Dan wijs ik ze nu aan, daar in het water. Na de voorstelling sprak ik een man die zei: Ach, die kaartdegen, ja, op zo'n manier vond ik het ook leuk.'Jan Paymans
Dit artikel is gepubliceerd op donderdag 9 februari 2017 om 12.15 uur en komt uit de Informagie (jaargang 1, nummer 3, januari/februari 1990), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
