U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Over de afwijking die ook wel 'verzamelen' genoemd wordt
Over de afwijking die ook wel 'verzamelen' genoemd wordt
Ik kom boekenplanken tekort de laatste tijd. Dat komt omdat ik moeite heb om boeken weg te gooien, de Amerikanen duiden deze afwijking wel aan met "packrat", een soort hamsteren dus. Uit het feit dat ik weinig sokken met gaten heb kunt u opmaken dat ik met het weggooien van oude sokken aanzienlijk minder moeite heb, maar daar heb ik dan ook minder een band mee opgebouwd.Of ik alles (al) gelezen heb? Die vraag is moeilijk met een antwoord te beantwoorden. Ik weet wel welke effecten ik - ongeveer - waar kan vinden en ik beschik ook wel over een redelijke notie waarom ik ooit voor de aanschaf gevallen ben.
Mijn vriend Dick heeft als stelling: "Dat het lekkerste boek altijd het boek is dat je het laatste hebt aangeschaft". Keus uit nieuwe boeken is er genoeg en gelukkig staan de vakbladen vol met recensies die de kans op een miskoop per post verkleinen.
Mijn vriend Henk kwam laatst met een schok tot de ontdekking dat (kaart)trucs niet altijd tegen de tand des tijds bestand zijn. Op verjaardagen en partijen is er vaak een olijkerd die het licht van de schijnwerpers graag op zichzelf vestigt met wat ik kortheidshalve "een Ome Harry truc noem". De 21 kaarten truc valt steevast in deze categorie, maar er zwerven nog heel wat variaties op de "tel tien kaarten naar onderen, onthoud de volgende kaart, tel nu 37 kaarten naar boven, verdeel het spel nu in vier gelijke stapeltjes, verwijder de buitenste stapeltjes etc. etc." Helaas blijkt dat het wereldeffect Out of this World van Paul Curry soms ook bekend is binnen het circuit van de Ome Harry adepten. Doodzonde maar tegelijkertijd niet meer zo heel veel tegen te doen, een soort doorgeef-effect voor dienstdoende militairen.
(Goede) kaarttrucs boeien mij al meer dan dertig jaar enorm, ook al blijf ik mezelf er voor waarschuwen dat mijn eigen smaak, criteria en/of onverzadigbaarheid niet noodzakelijkerwijze die van het doorsnee publiek zijn.
Op een recente regenachtige zondagmiddag, een conditie waaraan in Nederland geen gebrek bestaat, gingen mijn gedachten uit naar de opmerkingen van Henk en Dick en naar het fenomeen Ome Harry in de goochelkunst.
Ik heb een aantal boeken "van het eerste uur" omdat ik vond dat ik die gewoon "moet" hebben, maar ik koop nog steeds regelmatig een boek van één van de jonge goden binnen onze kunst. Staan daar nou zo veel wereldschokkende, totaal nieuwe effecten in ? Nee, ook zij zijn geklommen op de schouders van Hofszinser, Erdnase, Vernon en vele anderen na hen.
Waar het voor mij op neerkomt is dat ik zo betrekkelijk eenvoudig toegang krijg voor mezelf tot de ultieme moderne versie van oude effecten, geactualiseerd en opnieuw vorm gegeven. Naast geld heb ik ook nogal gebrek aan tijd en de vruchten van de noeste arbeid van de nieuwe jonge profs kost mij een beetje geld, maar besparen mij een hoop tijd, tijd die ik nu niet heb. Ooit hoop ik die wel te hebben om dan op bescheiden wijze voor mijzelf een soortgelijk onderzoekstraject en ontwikkelingsproces te doorlopen. Uit het kleine beetje ervaring dat ik hiermee heb opgedaan de afgelopen jaren, weet ik dat er weinig hogere genoegens zijn dan de voldoening en bevrediging van het zelf (her) scheppen. Ik ben er van overtuigd dat ooit mijn tijd ook nog wel eens komt, want wat is een mens tenslotte zonder hoop en illusies?
Douwe W. Swierstra
Dit artikel is gepubliceerd op donderdag 6 juni 2013 om 00.34 uur en komt uit de Informagie (jaargang 10, nummer 3, mei/juni 1999), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
