U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Gezellig congres in Leeuwarden
Gezellig congres in Leeuwarden
RING FRIESLAND 50 JAAR
VRIJDAG 17 MEI
(Eddy Opperdoes)
Van 17 tot en met 19 mei vierde de Magische Ring Friesland (MRF) zijn vijftigste verjaardag met een passend feestje: het Nationaal Congres voor de Goochelkunst 1996. Ritsko van Vliet gaf hiervoor het startsein met een welkom aan onder meer FISM-president Wolfgang Sommer en NMU-president Ted Winkel. Na een zangintermezzo reikte de Leeuwardense burgemeester Hayo Apotheker de Zilveren Penning van Verdienste van de stad Leeuwarden uit aan Flip Postma, voor zijn 50-jarige inzet voor de MRF. Het jeugdig frisse duo Markus und Trix liet hierna een heel mooie zweving boven een ventilator zien, waarna NMU-president en talenwonder Ted Winkel het congres in het Fries voor geopend verklaarde. Buiten werd vuur gespuwd en stegen ballonnen op uit een reusachtige champagnefles, binnen lieten Manro en Lois hun Impaling Illusion zien. 's Middags ging het juniorenconcours van start met de 11-jarige Michelle Blanc (MKA). In een kozakkenkostuum gestoken en op opzwepende wijze wist hij met zijn innemende uitstraling de derde prijs bijelkaar te toveren. De 17-jarige Vera Rivanova (MRF) kwam iets minder uit de verf. Ondanks haar kaartmanipulaties en mooie vlinderdoeken viel zij niet in de prijzen. Ook Magic Robin kreeg het eremetaal niet omgehangen. De 13-jarige NBG'er liet een aantal bekende effecten zien, met een kleurige productie tot slot. Raymon (12 jaar; Passe Passe) werkte zijn nummer af met zijn rechter arm in het gips. De multiplying billiard balls en de vingerhoedmanipulaties waren er niet minder om. Hij wist zelfs notengoochelaar Frank Wilson op het verkeerde been te zetten. Een groot applaus en een eerste prijs waren zijn beloning. Willem van der Veer (11 jaar; MKA) eiste met zijn pittige presentatie de tweede prijs op. De 15-jarige Sander (NBG) besloot met zijn rustige nummer het juniorenconcours. In zijn lezing onderwees mentalist Ted Lesley een aantal ruim bruikbare principes, zoals het Al Koran-deck, de teleport-envelop en een voorspellei. Na een voortreffelijk diner-buffet stond het toneelconcours op het programma. John van der Ham (NBG) vertoonde op indrukwekkende wijze zijn duivennummer, dat duidelijk was verbeterd. Hij kreeg er de tweede prijs voor. Robert Blake (Passe Passe) trad op met zijn house-nummer, vol vuur- en lichteffecten, een mooie zombie en een verdwijnende gettoblaster. Na hem liet Woedy Woet (MKA) alles opzettelijk misgaan op het toepasselijke L'Apprentice Sorcier van Paul Dukas. De met vaardige hand uitgevoerde manipulaties en de hoge amusementswaarde wogen ruimschoots op tegen het wat onbevredigende einde (derde prijs). Peter en Vivian (Arnhem) traden met een illusienummer voor het voetlicht. Paul Morak (GCR) vormde de finale van het toneelconcours. Hij manipuleerde met grote routine en souplesse met ballen, grote vingerhoeden en kaarten. Een eerste prijs was zijn welverdiende beloning.
Niet te volgen
Voor het tafelgoochelen had de organisatie gekozen voor een Magical Plaza, een minirestaurant met een touw eromheen. Binnen deze arena was ruimte voor deelnemers, jury en genodigden (leken). Een lovenswaardige poging om de realiteit van het restaurant zo dicht mogelijk te benaderen. Voor de congresdeelnemers was het echter nauwelijks te volgen, door de geringe verlichting en het rumoer. Dan, Richard Stooker, Herman Koster en Paul Morak vertoonden vier keer hun kunsten. Zij kregen daar 8 minuten per keer voor. Herman Koster kwam als overwinnaar uit de bus (eerste prijs), direct gevolgd door Dan (tweede prijs) en Paul Morak (derde prijs). Een Fries Toverbal besloot de eerste congresdag.TOPDAG VAN HET CONGRES
ZATERDAG 18 MEI
(Piet A.I. Hart)
Wakker worden in een van de hotels in Leeuwarden was op deze morgen op zichzelf al een feest om dat vele vrienden-goochelaars elkaar ontmoetten en lieten blijken er vandaag zin in te hebben om weer met elkaar op te trekken naar de Harmonie. Met andere woorden, de stemming zat er in en dat kon ook niet anders na een eerste congresdag waarbij de gastvrijheid van Leeuwarden en haar congresorganisatie niets te wensen overliet. Deze zaterdag begon met een voortreffelijke lezing van Michael Ammar die ondersteund werd door een groot T.V.-scherm, waardoor een ieder de handelingen van Michael op de voet, of op de hand kon volgen. Een lecture met veel goede zaken, die zeker in de diverse verenigingen hun vervolg zullen krijgen. En toen, voor mij, de topper van het concours: het salongoochelen. Het lijkt wel of deze tak van onze kunst het toneelgoochelen gaat verdringen. Drie acts, en alle drie heerlijk om naar te kijken en te genieten van de grote dosis humor. Om mij heen zat iedereen te schuddebuiken van het lachen. Als eerste traden Richard en Bert aan met hun mentale act, die aan professionaliteit heeft gewonnen en waar een goede "touch of humor" er voor zorgde dat de zaal naast bewondering op deze morgen al aanving om een welverdiende lach te laten doorklinken. Nog meer lachen werd het met de crazy act van Dan en Luiten. Het is voor mij nog steeds een raadsel dat deze beide vrienden bij het VOC de boodschap meekregen dat dit geen close-up magic was. Zij goochelden zo close door niet 'aan' de tafel te werken maar 'erop'. Een act die je gezien moet hebben om enthousiast te raken.
En toen..........ja en toen kwamen Minze en Kees. Ik dacht even: 'het zouden vader en zoon kunnen zijn'. Ik heb werkelijk in jaren bij een concours niet zo gelachen als bij dit duo. Goochelend met grijze en groene afvalcontainers en met een omgekeerde zeef was op zichzelf al een vondst, maar het goochelen met woorden, in het Fries door Minze en "vertaald" door Kees was echt de topper van dit congres. Terecht wonnen zij dan ook alle grote prijzen die er te verdienen waren.
Het straatgoochelfestival vond plaats op de kade naast het theater. Een uitstekende locatie waar Robert Blake de prijs won en waar men tevens kon genieten van o.a. Woedy Woet en de kleine grote prof. op het gebied van straatgoochelen, Cellini uit Amerika.
Over de workshops hoorde ik van diverse congressisten goede en slechte berichten. De goede berichten zijn te danken aan de professionaliteit van Tommy Wonder, Mike Close en Michael Ammar en hun plezierige manier van instructie. De slechte berichten hadden te maken met het feit dat er f.25.- extra naast de congresprijs moest worden betaald. Vorig jaar kwam dit in Enschede ook al niet best over. Toekomstige congresorganisatoren zouden dat moeten incalculeren bij een te betalen congresbijdrage.
Bij Leeuwarden hoort een expositie van Ritsko van Vliet sr. Ondanks het feit dat hij indertijd veel verkocht heeft, was er nog voldoende schitterend materiaal aan litho's overgebleven om daar in het Fries Museum een mooie expositie van te maken. En toen, na genoten te hebben van de culinaire kant van Leeuwarden, was ér de Gala in de meer dan schitterende AEGON-zaal.
Voor mij waren er bij deze gala 3 uitschieters. Ten eerste was dat Frank Wilson, die alleen nog maar groeit in het begeleiden van artiesten en de zaal zich geen moment laat vervelen tijdens de changementen. Dan Tommy Wonder, die telkens weer een sfeer weet op te bouwen waardoor wonderen op sprookjes gaan lijken. En ten derde de onderscheiding die Ted Winkel aan Arie Brouwer uitreikte. Als iemand de gouden NMU-speld heeft verdiend, is het zeker deze enthousiasteling die vooral voor de jeugd ook inderdaad 'goud' waard is. Naast deze uitschieters hebben wij zeker ook genoten van de andere optredens met name Niek Boes met een verbazend knappe geluidsact, die voor sommige toeschouwers wel erg veel geluid produceerde. Lady Fluke met een acrobatische doeken-en lintenact waar wij na berichten uit Engeland meer van hadden verwacht. Markus en Trix uit Zwitserland die het goochelen heerlijk op de hak nemen met veel goede vondsten (o.a. impaling met de microfoonstandaard). Een werkelijk maffe act van Steve Sharaton van een zeer grote klasse met vele handen, een typisch nummer uit de nachtclubwereld van Las Vegas. Gili uit België met ook weer een maffe act waarbij vooral de assistente schitterde. Ted Lesley uit Duitsland, die een pechavond had en met zijn mentale act niet glanzend over het voetlicht kwam, terwijl zijn lecture een dag eerder heel goed was. Manro en Lois hadden de eer om als leden van de Friese club de naam hoog te houden. Dat laatste deden zij door een verzorgd optreden met diverse illusies. En tenslotte Jay Scott Berry, die het wel erg veel zoekt in vuurwerk en rook en dat heeft zo'n rasartiest volgens mij niet nodig. Ik heb hem in het verleden beter zien werken. Tenslotte, iets wat mij erg tegenviel was de presentatie van Edwin Rutten. Het leek wel of hij zich niet thuis voelde in dit gezelschap van grote artiesten. Bij de kindervoorstelling kwam hij beter tot zijn recht, maar een goede presentator voor een dergelijke gala hebben wij m.i. in de goochelwereld zelf in huis.
Na de gala was het gezellig bijeen te zijn in de foyer met een toporkest uit Groningen, de "Thérese Germain Showband" welke er in slaagde de beentjes van de vloer te krijgen.
De congresorganisatie kon terugzien op een top-zaterdag. Moe maar vooral voldaan toog een ieder naar zijn of haar hotel waar, naar ik hoorde, het in menige bar nog laat is geworden.
EEN ZAAL VOL KINDEREN
ZONDAG 19 MEI:
(Kees Schoonenberg)
Het programma begon om tien uur met een lezing door Junior Shankar, die van achter de schermen met spanning werd gevolgd door zijn Nederlandse mentor Rama Polderman. De jeugdige Shankar had een aantal favoriete trucjes verzameld uit oude en nieuwere bronnen en hij legde die uitvoerig uit. Aardig vond ik vooral de kaarten met daarop afbeeldingen van munten, die uiteindelijk in echte munten veranderden. De zaal was op deze zondagochtend al weer goed gevuld en de toehoorders reageerden hartelijk op Shankars allereerste lezing.
Voor het onderdeel "30 ideeën in 30 minuten" waren zes heren op een rij gaan zitten en Edwin Rutten probeerde ze te verleiden tot het geven van waardevolle tips en het doen van zinnige uitspraken, wat lang niet altijd lukte. Ted Lesley en de ervaren straatgoochelaar Cellini gaven vooral praktische tips. De mooiste uitspraken kwamen volgens mij van Mike Close: "Dat je een aantal goocheltrucs kan doen, maakt je nog niet tot prettig gezelschap" en "Niemand neemt ooit iets van de ene hand in de andere over, behalve goochelaars." Het meest behartenswaardige advies kwam van Berry Merlin die, ook voor hem onverwacht, aan het gezelschap was toegevoegd: "Zorg dat je niet een te strakke onderbroek aanhebt." Het zou op zwart fluweel geborduurd een mooie wandspreuk zijn. In kruissteekjes uiteraard.
Niet vrolijker
De close-up show werd geopend door Junior Shankar met traditionele trucs uit India: het verdwijnende en verschijnende eendje in een kom met water en de uit hout gedraaide cups, elk met een knopje er op. Dat bekerspel begeleidde hij met een rappe conférence in zijn moedertaal en dat had voor mij iets van goedgekozen muziek, een leuke ervaring. Jay Scott Berry stak een kaars aan, draaide gewijde muziek en goochelde fraai met lintjes en doekjes, waarbij hij kijkt of hij de mis celebreert. Hij denkt veel over het goochelen na, maar je feestje zal er niet vrolijker van worden als je Scott Berry engageert. Ik vond Mike Close amusanter met de harten heer op zijn voorhoofd of onder de zoutstrooier. De optredens waren uitstekend te volgen, mede dank zij een televisiecamera en een groot scherm. Jammer dat die apparatuur niet vrijdagavond bij het tafelgoochelen is gebruikt.Familiefeest
De kindervoorstelling 's middags in de grote zaal was een echt familiefeest. De organisatoren hadden zich al maanden tevoren van een volle zaal verzekerd en de sfeer was uitstekend, ook al door extra optredens in de grote hal van de Harmonie. De eerste drie nummers van de voorstelling waren de concours-deelnemers. Carlijn opende de show als een schooljuffrouw die orde wist te houden, maar het werd pas echt spannend toen ze in een heks veranderde. Een sprookje dat ademloos werd gevolgd en dat de eerste prijs kreeg van volwassen en kinder-jury. Minze Dijksma won met zijn geroutineerd optreden de tweede prijs onder de naam Mik, een beetje ten overvloede geassisteerd door de clown Rik. Zo kwam ik een dag te laat tot de ontdekking dat Minze het eigenlijk best alleen afkan.Jack Boulanger uit Friesland goochelde met kievitseieren, peren en koeien, maar door een matige timing wekte hij daarmee niet echt de belangstelling. Het programma werd aangevuld met optredens van Hilbert, die het sprookje liet zien waarmee hij vorig jaar in Enschede won, de "handige" Steve Sheraton en Lady Fluke. De kinderen gingen voldaan naar huis en de meeste goochelaars gingen kijken en luisteren naar de lezing van Mike Close.
Mooie en geestige kaart-effecten, zoals het van een speelkaart gevouwen kikkertje waar Arnaud van Rietschoten ons al mee had laten kennismaken en het spel met de zoutstrooier die uit de tas van de verraste Ritsko van Vliet te voorschijn kwam. Een voortreffelijke lezing, die niet de laatste van dit congres was, want op zondagavond gaf de straatgoochelaar Cellini er nog één die veel bijval oogstte. lk was toen al op de terugweg naar de randstad, maar Cees Oeloff was zo vriendelijk mij te laten weten hoe waardevol hij het betoog van Cellini had gevonden. Praktische aspecten als het aandacht trekken door je te onderscheiden van de menigte, het toespreken van het publiek zonder in schreeuwen te vervallen, de duur van een optreden, sterke openings- en sloteffecten; allemaal dingen die Cellini heeft geperfectioneerd nadat hij bewust had gekozen voor het straatgoochelen om zich van de vele andere goochelaars te onderscheiden.
Oog voor details
Aan het eind van de middag kregen we een presentatie van de NBG te zien, die volgend jaar het nationale congres zal organiseren in de nieuwe Van der Valk-vestiging in Haarlem. We zagen dia's van die mooie stad en we werden hartelijk uitgenodigd door een onverwachts verschenen tovenaar. Het zal zijn op 22, 23 en 24 mei 1997.Van de prijsuitreiking kan met enige voldoening worden vastgesteld dat het publiek het met de jury eens was, zoals bleek uit de ingevulde enquête-formulieren. Het congres werd met veel dankbetuigingen gesloten en daar was reden voor, want de Friezen hebben het uitstekend georganiseerd met veel oog voor details. Prettig bedienend personeel, gratis garderobe en parkeren, een onvermoeibaar sjouwende Wim Eertink achter de schermen, organisatoren die altijd aanspreekbaar waren; we hebben ons echt welkom gevoeld. Ook vanaf deze plaats nog eens bedankt Friezen en die Elfstedentocht komt er ook nog wel, wat Minze ook mag beweren.
PRIJSWINAARS
Nederlands kampioenschap
1. Minze Dijksma en Kees Schoonenberg2. Paul Morak
3. Herman Koster
Toneelgoochelen
1. Morak2. John v.d. Ham
3. Woedy Woet
Salongoochelen
1. Minze Dijksma en Kees Schoonenberg2. Dan en Luiten
3. Richard en Bert
Tafelgoochelen
1. Herman Koster2. Dan Velberg
3. Paul Morak
Goochelen voor kinderen
1. Carlijn2. Mik en Rik
Junioren
1. Raymon2. Willem v.d. Veer
3. Michel le Blanc
Straatgoochelen
1. Robert BlakeVerenigingsprijs: NBG
Publieksprijs: Minze Dijksma en Kees Schoonenberg
Kinderjury: Carlijn
Dit artikel is gepubliceerd op donderdag 3 april 2014 om 11.28 uur en komt uit de Informagie (jaargang 7, nummer 6, juli/augustus 1996), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
