U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Applaus voor Rotterdam!
Applaus voor Rotterdam!
Voorproefje (Eddy Opperdoes)
Donderdagavond 13 mei 1999 werd door ruim honderd congressisten een voorschot genomen op het komende NMU-congres. Als opwarmertje waren enige leden van de organiserende Goochelclub Rotterdam (GCR) aangetreden in een zaal van het Inntel Hotel. Forrest en Jayce droegen hun nummer op aan hun voorzitter Paul Morak voor zijn inzet bij de organisatie van het congres. Zij onderstreepten hun geste met een magisch geproduceerde fles champagne. John Anders, nu in zijn hoedanigheid van GCR-lid, liet in een professioneel optreden zien wat hij bedoelde met creativiteit. Zo had hij de bekende pompoenstok omgevormd tot een geval met lamp, wc-trekker, stekker, douche en afvoerstop, begeleid met een originele conference over allerlei huiselijke perikelen.Na de Rotterdammers was het de beurt aan twee buitenlandse attracties. De Brit Terry Seabrooke demonstreerde zijn grote ervaring als entertainer. In zijn ogen moet goochelen amusement zijn, en dat was het ook. Doe Eason was uit de USA overgekomen, waar hij als bargoochelaar werkt in Aspen, Colorado. Waarschijnlijk omdat hij nu niet achter een bar stond en door culturele verschillen sloeg zijn optreden minder aan dan dat van zijn voorganger. Wel wist hij aan het eind van zijn optreden nog de namen van bijna alle toeschouwers die hem hadden geassisteerd, ook de, voor hem moeilijke, Nederlandse namen! Voor een bargoochelaar een onmisbare vaardigheid.
VRIJDAG 14 MEI
De volgende dag begon het congres echt. Niet alleen door het weerzien met muzikaal theaterdier Frank Wilson, maar natuurlijk ook door de officiële opening. Eerst lieten de "de oudjes" van de GCR onder aanvoering van "opperoudje" Dick de Witte zien dat zij voor een hip-hop niet terugdeinzen. Steven Staal liet een wandelstok zweven, waarna GCR-voorzitter Paul Morak op magische wijze zijn opwachting maakte. Na dankwoorden aan John Anders en Hilbert Geerling voor hun onmisbare steun en een toespraak van Lutz Hafke (MZ Berlijn), verrichte NMU-president John Anders de officiële opening. Hij gaf het congres als motto mee: "Vind je de act fijn? Laat er dan ook een reactie zijn!" Kijk meer naar de werking van een act en minder naar de methode. Royce sloot de openingsceremonie af met in een mooi tempo gepresenteerde linking rings, waarin de figuren snel tot stand kwamen. Met de productie van enige sierkippen besloot hij zijn act.Dertig ideeën werden in dertig minuten aangedragen door Dan LeFay, George Parker, Frank Neeling, Jeroen van Luit en Wim Cloosterman. De ideeën waren ingedeeld in categorieën als "filosofie" ("Een idee is een goed idee als het jou op nieuwe ideeën brengt"), "in het veld" ("Kijk door de ogen van de opdrachtgever"), "boeken" (onder andere over acteren) en "utilities" (bijvoorbeeld de holte van de mouw bij de elleboog als servante).
Weer een concours
Het toneelgoochelen en de salonmagie speelden zich beide in de grote zaal van het Zuidpleintheater af. Hierdoor was het mogelijk om toneelchangementen tijdens de salonoptredens uit te voeren.Forrest en Jayce (GCR) kwamen uit in de categorie toneel met een illusienummer dat zich op een kerkhof afspeelde. Bij Peter Woerde (salon; Passe-Passe) ontsnapte een kaart uit een verzegeld doosje en wisselde van plaats met een gesigneerde kaart. Langs mentale weg spoorde hij een gekozen kaart op, waarna gesigneerde jokers een metamorfose ondergingen. Carlijn (toneel; NBG) bracht haar goochelende pop Jeroentje op ontroerende wijze tot leven in een nummer dat mooi van sfeer en aankleding was. Frank Wilson maakte hierop "Klein, klein, kleutertje" tot een daverend intermezzo. Wat een artiest!
MKA-junior Arjen van Vembde zette op het toneel een flitsend touwnummer neer, waarin hij met opgerolde mouwen (!) een touw liet groeien en in hoog tempo onder andere effecten van Francis Tabary en The Professor's Nightmare de revue liet passeren. Lodewijk de Widt (salon; NBG) vertoonde na enige mooie kaarteffecten een aangepast bekerspel met biljartballetjes, een keutje en een bijpassen parlando. Een gul applaus was zijn beloning. Ramon de Hart (toneel; GKA-junioren) snuffelde bij opa (Rob Zwaan) op zolder tussen zijn goochelspullen en ging daar natuurlijk mee goochelen. Resultaat: een leuk joch dat onbevangen een hartverwarmend nummer neerzet. Jur Luiten (salon; NBG) maakte een flitsende entree met een dice-stacking routine, met magische effecten en een glas whisky als final load. Hij besloot met een technisch goed uitgevoerd bekerspel. In een prettige presentatie ging Robert de Vries (toneel; NBG-junioren) voor het grote geld en veranderde hij onder andere drie reuzenbankbiljetten van 25 gulden in biljetten van 50, 100 en 250 gulden. Een geleende ring bleek aan een naald te zitten die door een ballon was gestoken.
Entertainment
Terry Seabrooke had met zijn lezing een belangrijke boodschap: goochelen is bovenal entertainment. Maar ook: druk je persoonlijke stempel op een effect. Hij illustreerde dat onder andere met zijn eigen versie van "paperballs over head" (naar zijn zeggen van Harry Blackstone Sr. en niet van Slydini). Ook verklaarde hij een erg clean "Find the lady"-effect.Een begin voor het begin. Het close-up gala bleek al begonnen voordat het echt begonnen was. Terwijl het publiek nog binnenstroomde, stond George Parker zich op het toneel om te kleden en spullen klaar te zetten. Met zijn partner Dan LeFay ontwikkelde zich een interessant toneelstuk, dat zich afspeelt in de kleedkamer vóór een voorstelling. De wat zweverige George probeert Dan, aan de hand van sterke mentale effecten, uit te leggen dat iets verschillende verschijningsvormen kan hebben. Nuchtere Dan denkt alleen aan zijn komende optreden, maar lijkt op den duur toch te begrijpen wat George bedoelt. Mark Parker liet een gekozen harten twee op een zijden doekje verschijnen. Na een routine met een ring en een koord, vond hij vier gekozen kaarten terug. Presentator Dick de Witte droeg een gevoelig gedicht voor over "10 vingervlugge vingers", stemmig begeleid door Frank Wilson. Nadat de zakdoeken weer waren opgeborgen, deed Frank Neeling wonderlijke dingen met munten, speelkaarten, drankjes, pinda's en een viltstift. Een hoog amusementsgehalte.
Jon Allen liet onder meer zien hoe je een eenvoudig effect (schuifknoop) kunt omtoveren tot een amusant nummer. Twee koorddansende vingers vonden steeds de knoop op hun weg, die daarom opgeschoven moest worden. Ook liet hij zien welke mogelijkheden een marionet als assistent biedt. Tony Curtis stortte een royale dosis Engelse humor over zijn publiek uit. Zijn optreden duurde eigenlijk te kort. Thorsten Strotmann presenteerde een evenwichtig nummer met onder andere sigaren, munten, fiches en een hoed. Een verbrand bankbiljet dook onbeschadigd op in een zandloper. Hekkensluiter Doc Eason wist onder andere 14 getrokken kaarten terug te vinden, met de bijbehorende toeschouwers. Nog steeds was het jammer dat hij niet achter een bar kon staan.
ZATERDAG 15 MEI (Frans de Groot)
Allereerst een compliment voor de "bewaking" in het Zuidpleintheater. De fors uit de kluiten gewassen heren kweten zich uitstekend van hun taak. Zonder aanzien des persoons werd eenieder gewezen op het zichtbaar moeten dragen van de badge. Zij spraken hun talen en bleven drie dagen lang vriendelijk.Herman kampioen
Het idee van de organisatie om de klasse toneel en salon in dezelfde zaal en door elkaar heen te doen, heeft zo zijn voordelen. Het programma biedt veel afwisseling en dat is voor de congressist erg prettig. Van de toneelregie vernam ik dat deze oplossing voor hen toch op problemen stuit. De repetitieruimte is daardoor erg krap. Zij adviseerden mij in Amsterdam twee verschillende zalen te gebruiken voor de onderdelen. Gelukkig heeft de Meervaart in Amsterdam twee theaterzalen, die geschikt zijn voor de twee onderdelen. Op deze dag werd de spits afgebeten door Paul Weiss. Een illusionist die een eigen stijl probeert te ontwikkelen. Hij moet daar vooral mee doorgaan. Tony Chen uit Indonesië heb ik wel eens beter zien werken. Hij had een flesje met wonderolie in de aanbieding, waarmee je allerlei wonderlijke zaken kon laten gebeuren. Een gesleevde munt belandde niet in de mouw maar op de grond. Tony liet zich niet uit het veld slaan. Hij raapte de munt gewoon op en sleevde opnieuw. Deze keer lukte het wel. Een goede tip lijkt mij om ook een andere methode om een munt te verdwijnen paraat te hebben, voor het geval dat het een keertje niet lukt. Door het nummer van Danny van Deutekom was ik blij verrast. Het feit dat er nog jongeren zijn die moeite en energie steken in het maken van een manipulatieact verdient ons respect. Dave liet een aantal goede manipulaties zien. Let er voortaan wel op dat je droppers niet zichtbaar zijn. Robert de Vries had een uitstekend parlando. Hij heeft talent om goede teksten te schrijven of heeft iemand gevonden die teksten schrijft die op zijn lijf zijn geschreven. Humor is een van de moeilijkste facetten van het theater. Let op mijn woorden: dit wordt een grote! Marcel Kalisvaart is een jonge illusionist die goed naar Hans Klok heeft gekeken. Hij heeft twee(?) zeer goede assistentes. Dat weet hij ook, want hij heeft er geen moeite mee als de aandacht meer naar de assistente dan naar de goochelaar gaat. Hij verwerkt ook eigen ideeën in zijn act en vormt daarmee op zijn leeftijd een uitzondering. Michel Le Blanc heeft zijn act gesitueerd in de ruimte. Het ziet er allemaal prachtig uit en hij manipuleert goed. Hij gebruikt voor het ultraviolette licht een TL-balk die midden op het toneel ligt. Het verdient aanbeveling om thuis de act met deze balk te oefenen. Zo voorkom je dat het ding in de weg ligt en je er bijna over struikelt. Herman Koster, de nieuwe Nederlands kampioen, verscheen in een oogverblindend paars pak. Herman heeft zich in de loop der jaren enorm ontwikkeld. Hij heeft zich moeilijke technieken eigen gemaakt, waarmee hij zich moeiteloos door zijn act werkt. Het belangrijkste aspect in de act is de amusementswaarde en die is erg hoog. Zo hoog dat de jury, mijn inziens terecht, de overschrijding van de tijd door de vingers zag. De act beschrijven doe ik niet. Kom volgend jaar naar Mirakels Amsterdam en zie Herman in hoogst eigen persoon in een van de shows optreden.Straatgoochelen
De goochelaar heeft het goochelen op straat bedacht om er geld mee te verdienen. Het zou dus logisch zijn als de goochelaar die het meeste geld ophaalt de winnaar van het straatgoochelen zou zijn. Gek is het dan om te zien dat bij dit concours geen enkele deelnemer probeert geld bij zijn publiek los te peuteren. Persoonlijk heb ik Cellini op het Leidseplein vele malen aan het werk gezien. Zijn act op straat is een lust voor het oog, maar nog belangrijker voor hem is het op een intelligente manier ophalen van de pecunia.Maar goed, als er geld was opgehaald had Toon waarschijnlijk het meeste geld in de tas gehad. Hij is voor het publiek goed te zien. Hij staat bijna zijn hele act op zijn hutkoffer. Toon is gewend om voor publiek op straat te werken en was de beste van deze middag. De jury was ook deze mening toegedaan. Bijna alle deelnemers deden dezelfde trucs. Zo is het makkelijk om te vergelijken, maar het publiek komt daar niet voor en druipt af als hij wederom een goochelaar een touw ziet doorknippen. Merkwaardig was het mee te maken dat toen de jury bij Peter Pelikaan kwam, hij ophield met zijn act en de jury in verbijstering achterliet.
Naar mijn mening maken enkele deelnemers de fout om close-up trucs op straat te doen. Daar zijn ze niet voor bedoeld, hoe goed je ze ook doet. Slechts een beperkt aantal toeschouwers kan het volgen en de rest druipt af en dat is slecht voor de inkomsten, maar daar malen, zoals al gezegd, de concoursdeelnemers niet om.
Goochelen voor kinderen
Toen Carlijn opkwam om de show te presenteren, bedacht ik me ineens dat er geen vrouw in de jury zat. Vreemd eigenlijk. De presentatie was goed, alleen had Carlijn wel iets vrolijkers aan kunnen trekken. Leden van het kindercircus "Rotjeknor" vormden de kinderjury. Er waren maar drie deelnemers, dus moest de middag worden opgevuld door andere acts. Gelukkig kwamen die acts nadat het concours was afgehandeld en de jury vertrokken. Als de jury was gebleven, hadden ze kunnen zien hoe je kinderen moet vermaken. Hilbert Geerling had de toneelregie en om een "witje" te vullen deed hij het verscheurde en herstelde vloeipapier. Ongelooflijk hoe hij met een "simpel" attribuut een bijzondere presentatie doet, die van begin tot het eind door de kinderen (en door mij) ademloos en enthousiast wordt gevolgd. Mijn leerzaamste les van die middag. Ook Louis de ballonnist, die zijn ballonfiguren tot in detail uitvoert, kweet zich bijzonder goed van zijn taak.Maar dan nu de concoursdeelnemers. Allereerst trad clown Manico voor het voetlicht. Hij had goed gekeken naar Henk Driessen. Veel van de attributen van Henk werden gebruikt. Manico kan volgens mij meer gebruik maken van het MITS (magician in trouble syndrome). Dat trucs fout gaan, kan beter verweten worden aan de goochelaar dan aan het assisterende kind. Henk Arnoldus had een prachtig toneelbeeld. Op het toneel staat een schitterend uitgevoerd apparaat, waarmee een geleend horloge geplet wordt. Vervolgens komt dat horloge weer terug in een nest kistjes. De terugkomst van dit horloge vond ik wat verwarrend. Toch goed voor een eerste prijs.
Achter de naam Professor Letnup bleken Bert in den Berken en Gerard Hessling te zitten. Zij kwamen door middel van een luchtballon het toneel op en vertoonden in het decor van het laboratorium van een professor enkele illusies. Het idee kan naar mijn mening nog verder uitgewerkt worden. De kinderen vonden het prachtig. Dat bleek uit de toekenning van de grote berenprijs die door de kinderjury aan hen werd gegeven.
Lezing Jon Allen
Na de close-up show, waarin hij de ster was, was ik benieuwd naar de lezing van Jon Allen. Jon had wat Nederlandse woorden geleerd en kreeg hier de handen voor op elkaar. Zijn "card on ceiling" tot aan de nok van het theater, was fenomenaal (zeker 10 meter). Tot de afbraak van het theater een feit zal zijn, zullen de toeschouwers in het Zuidpleintheater zich verbaasd afvragen wat die speelkaart toch aan het plafond doet. Een blijvende herinnering aan het laatste goochelcongres van deze eeuw. Zijn "Professors Nightmare" kon mij erg bekoren. Ook zijn "linking rubberbands" waren erg goed. De truc waar hij de vorige avond zo'n succes mee had, "Het Kuiken", werd niet uitgelegd, maar er werd wel verteld dat het bij hem in de stand te koop was.Feest en tafelgoochelen
De organisatie had een zaal in het Intell hotel afgehuurd. Aan een aantal grote ronde tafels zaten de juryleden die de optredenden moesten beoordelen. Tussen het concours door, werd een aantal acts naar voren gebracht. De act van de voetbaljongleur was erg goed en hield eenieder in zijn ban. Een pratende jongleur komt men niet elke dag tegen. Erik Borgmans' parlando was briljant en hij was ad rem. Kortom een voorbeeld voor de hedendaagse goochelaar.Het was mooi dat de jongeren de verrichtingen van de 78-jarige rasartiest Toby Rix nog konden zien. Een geschenk uit de hemel, dat hij na ruim 40 jaar met hetzelfde nummer de wereld rond getrokken te hebben, ons nog een keer van dit geweldige "toeternummer" liet genieten. Chapeau!!!!!
Het nummer van de messenwerpact "The Indians" zag er vervaarlijk uit (Ik zag zelfs Bert in den Berken van angst met zijn ogen knipperen), maar miste toch de diepgang die de nummers van Borgmans' en Rix typeerden. Tijdens het concours was het prettig om te zien hoe de jongeren zich in dit moeilijke vak van tafelgoochelaar hebben bekwaamd. De winnaar werd Henk Prins uit Friesland. Zijn parlando heeft een hoog Minze Dijksma-gehalte, maar hij betrekt tijdens zijn act de gehele tafel bij zijn optreden en komt ongedwongen voor het voetlicht. Een onderhoudende chop cup routine en een erg goede ambitious card leverden hem de prijs op. Opmerkelijk was het optreden van Sander. Hij had zich uitgedost als de "Masked Magician" uit de gelijknamige TV-uitzending. Hij droeg hetzelfde masker en dat moet gezegd, eerlijk is hij wel! Als hij een tafel benaderde sprak hij de onsterfelijke woorden: "Ik maak het kort, want ik heb het hartstikke benauwd!"
Het eerste drankje werd aangeboden door de voorzitter van de NMU en voor de rest moest diep in de buidel worden getast. Maar de Rotterdammers zijn er in geslaagd om van een moeilijk programma - onderdeel een succes te maken.
Ik heb naar dit congres met andere ogen gekeken dan de gemiddelde congresbezoeker. Ik hoop dat wij er volgend jaar in slagen het net zo te doen als onze Rotterdamse vrienden. Ik heb deze dagen veel van ze geleerd!
ZONDAG 16 MEI (Piet A.I. Hart)
Na een korte nachtrust zaten allen weer aan het ontbijt in het Inntel Hotel. Overigens was het ontbijtbuffet het enige goede in dit te dure hotel, waar de inrichting en de service in geen enkele verhouding stonden tot de hoge kamerprijzen. Daarna op naar het Zuidplein met de metro, een goede verbinding met weinig loopwerk.Het laatste concoursgedeelte begon met een buitenlands iIlusionennummer, de Magic Flowers uit Leipzig. Kleurrijke en goed verzorgde attributen, maar weinig orgineels in hun act. De jury vond dit nummer een 2e plaats toneelgoochelen waard. Veel orgineler was Maya, ook uit Duitsland in de afdeling salonmagie. Een oude vrijster drinkt koffie aan een restauranttafeltje. Met de attributen op tafel gebeuren veel magische dingen en een achtergelaten pinup-tijdschrift zet haar aan om te gaan lijken op één van de afgebeelde pinups. De prijs originaliteit was terecht haar deel. Vervolgens Stefan Staal, een brutale Rotterdamse junior die met goede coaching verder zal groeien in onze kunst. Jeroen van Luit ondervond dat droge humor van het goede soort moeilijk verkoopbaar is op de vroege zondagmorgen. Wat heeft deze jongen veel techniek in huis wanneer hij een spel kaarten ter hand neemt. Ik heb er van genoten. Raymond de Jonge uit het hoge noorden ondervond hoeveel je nummer aan waarde stijgt wanneer een Frank Wilson je meeneemt vanachter zijn toetsenborden. Nog geen prijs deze keer, maar met wat meer goochelkunst in het nummer gaat deze junior er zeker bijhoren.
Eén en al Haagse humor liet ons voor zover wij nog sliepen klaarwakker worden. Peter Pellikaan was de man die ons dit alles aandeed. Helaas liet de rode lamp ruim zeven minuten zijn licht schijnen over dit nummer in de klasse salon, anders had ik als jury hem zeker de onderscheiding komische presentatie gegeven. Peter het was een heerlijk nummer! Ook was het natuurlijk lachen met Kees Schoonenberg en Jominza. Terecht een derde prijs salongoochelen. Kees zoekt een therapeute om van het goochelen af te komen en vindt dat bij de Friese Jominza. Je moet het gezien hebben om er nu nog over na te lachen.
Het slot van het concours van dit congres was meteen ook de 1e prijs toneelgoochelen. Christian Farla en zijn pittige assistente brachten een wervelende illusieshow. Dit nummer is in de loop van de tijd gegroeid tot een professionele act en dat vonden enkele buitenlandse vertegenwoordigers ook, dus let maar op; Christian zullen we in de toekomst ook zien op buitenlandse congressen.
Lezing Doc Eason
Helaas werkte het feit dat hij bij twee eerdere optredens weinig orgineel en zeer langdradig was, mee aan het kleine aantal belangstellenden voor zijn lecture. Ook nu weer te lange inleidingen voordat hij aan een effect begon. De avond ervoor had hij in het Inntel Hotel, achter de bar, laten zien wat zijn sterke kanten zijn, maar ja een toneel is geen bar en congressisten zijn toch andere mensen dan rijke wintersportlieden in Aspen in de U.S.A.Rondetafel-discussies
Vier tafels in een helaas te kleine ruimte met aan elke tafel een geroutineerde gespreksleider en onderwerpen als: Clownerie, Goochelprogramma op video, Computer en internet in dienst van de goochelkunst en Forceermogelijkheden. Ik heb de sfeer even meegeproefd en stelde vast dat hier meer in zit. Dus volgende congressen meer ruimte voor dit door de gespreksleiders deskundig opgezette onderwerp.Aenigma's revenge
Bob Driebeek blijft doorgaan om ons te laten zien hoe gek je van goochelen kunt zijn. Heerlijke conferences, een enkel effect wat niet helemaal uit de verf kwam, maar bovenal een dosis enthousiasme die zijn weerga niet kent.Lezing Elinor van Dommelen (over de vrouw in de goochelkunst)
In de wandelgangen pikte ik over de lezing van Elinor op: Professioneel, helaas te lang voor het laatste nummer van het congres, een andere vorm, waarbij bijv. een panel zijn C of is het haar) mening geeft en de zaal met het panel in discussie kan gaan, ware ons liever geweest. Daar is uw verslaggever het mee eens, maar het doet niets af aan de vakvrouw drs. E. van Dommelen.De prijsuitreiking
Een goede gedachte om alle deelnemers en de jury in een gezellige ambiance op het toneel te zetten. De voorzitter van de jury had zich moeten beperken in de tijd. Spanning in afwachting van de uitslag is goed, maar het moet ook weer niet te lang duren. De prijsverdeling leest u elders in deze Informagie. Vermeldenswaard is zeker nog de presentatie voor het congres in 2000 in Amsterdam. Het zette ons allemaal al aan om het besluit te nemen daar naar toe te gaan. PROFICIAT MOKUM !De galashow
Christian Farla had de eer als prijswinnaar te mogen beginnen en hij werkte zoals gewoonlijk nog beter dan in het concours. Julius Frack uit Duitsland had een inventieve act als kleermaker en zette de sfeer neer van een ouderwetse kleermakerij met goede vondsten, een prima algemeen goochelnummer. Peggy Fox uit Duitsland, overigens de partner van Andy the Enterbrainer, liet zien wat Elinor bedoelde in haar lezing. Een jonge vrouw die op moderne wijze entertainment bracht waarbij het zeer grote ringenspel met gekleurde hoepels mij bijzonder aansprak.Voor Danny van Deutekom, een junior van de Goochelclub Rotterdam, was het een grote eer in de gala te mogen meewerken. Een foutloze act. Keurig gedaan Danny. Richard McDougall weet met een sigaret tien minuten op het toneel te staan zonder dat het publiek zich ook maar een seconde verveelt. Ik ben jaloers met zo weinig bagage toch een goede gage te krijgen. Andy the Enterbrainer liet ons zien dat hij een kei is in snelrekenen en het onthouden van data. Dit soort nummers kan snel gaan vervelen, maar Andy weet het tempo aan te houden en op tijd te stoppen.
Het was fijn om Paul en Anja Philippart weer een keer bij ons te hebben. Wat een show en wat een vakmanschap met originele effecten. Terry Seabrooke met assistentie van Bob Driebeek, een paar apart, twee gekke kerels die een zaal aan het lachen krijgen en hoe.
Tot slot presenteerde Jan Rauh, een keurige presentator, wereldkampioen Ivan Netcheporenko. Deze laatste moet je gewoon gezien hebben, voor mij is het een prachtig stuk theater, alhoewel de meningen daarover verdeeld zijn. Frank Wilson had de muzikale leiding in handen en voeten bij deze gala. Maar wat moet je nog over Frank zeggen. En toen was het uit, op en over.
Dankjewel vrienden van de goochelclub Rotterdam en de NMU.
Verdeling van de prijzen.
Nederlands kampioen Goochelen 1999,Henk Vermeyden wisselprijs: Herman Koster
Toneelgoochelen:
1. Christian Farla
2. Magic Flowers
3. Carlijn
Salongoochelen:
1. Herman Koster
2. Jur Luiten
3. Kees Schoonenberg & Minze Dijksma
Tafelgoochelen:
1. Henk Prins
2. Richard Top
3. Peter Woerde
Straatgoochelen:
1. Avesta
2. Horbi Kull
3. Heco
Junioren:
1. Marcel Kalisvaart
2. Danny van Deutekom
3. Ramon de Hart
Goochelen voor kinderen:
1. Henk Arnoldus
2. Gerhard Hessling & Bert in den Berken
3. Martijn Vrijenhoek
Onderscheiding originaliteit: Maya
Onderscheiding komische presentatie: Robert de Vries
Prijs uitvinding: Peter Pellikaan
Verenigingsprijs: N.B.G. te Haarlem
Dit artikel is gepubliceerd op donderdag 20 juni 2013 om 00.04 uur en komt uit de Informagie (jaargang 10, nummer 4, juli/augustus 1999), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
